131

لقمان یکی از عالمان مشهور روزگار است و سخنان نغز و پرمعنی زیادی دارد و همانطور که می دانید این سخن از اوست: ادب را از بی ادبان آموختم،هرچه از ایشان در نظرم خوار آمد از آن حذر کردم. آدمی است دیگر،ممکن است دلش بخواهد بی ادب بشود.دلش بخواهد فحش بدهد تا خودش را تخلیه کند.دلش بخواهد جلوی بزرگتر بی ادبی کند.مثلن پاهایش را دراز کند و سلام نکند و از این قبیل کارها.حتاع شاید دلش بخواهد کون لختی جلوی بزرگتر قدم رو برود.خوب این کارها زشت است عزیزان من.نکنید.ادب شما نشانه ی شخصیت شماست.ادب مثل بلیط می ماند،نداشته باشی شخصیت نداری.حالا به جهنم که یادت رفته بلیط بخری ای انسان بی شخصیت.به جهنم که از کسی بی ادبی ندیده ای و فکر کرده ای بی ادب بودن خوب است و شخصیت می آورد.لاکن بی شخصیت بودن برای انسان خطرناک و مرگ آور است.

پ.ن: متن بالا انشایی بود که برای دختر عمه ی کلاس پنجمی ام در مورد ادب نوشتم و مادرم دستور دادند عوضش کنم و این چیزها را برای بچه ننویسم.همین کارها را می کنید که آدمی شکوفا نمی شود دیگر.