می دانید؟آدمی که یک دفعه روحش پر بکشد برود کم کم تبدیل می شود به دیوار.هرکس به طرفش بیاید با سر به دیوار برخورد می کند و کمانه می کند.تقصیر خودمان نیست ها.جسم بی جان کم کم سفت می شود.می شود دیوار بتونی.اما این دیوار که پی ریزی نشده است.کافیست تلنگری بخورد تا ترک بردارد این دیوار.ماها خیلی زود ترک برمی داریم.می شکنیم.تازه جسد شده ایم که.بوی گندمان دنیا را برمی دارد.دور و بری هایمان را هم عذاب می دهیم با بودنی که از نبودن بدتر است.گناهی نکرده اند که باید بوی گندِ احساسات یک مرده ی متحرک را تحمل کنند که.مردشور خودمان و احساساتمان را ببرد.
چاره اش حمومه ... هم بوی بد میره و هم سیمان پای دیوار آب میخوره خودش را بهتر میگیره
ببخش اگر شوخی میکنم ... تمام این ها بهانه ایست که شاید کمی لبخند بزنی
عه
فمیدی حموم نرفتم؟
نظر قبلی هم مال من بود
ما گربه ها از آب زیاد خوشمون نمیاد .... برای همین دیر به دیر میریم حموم
از آی پی فمیده بودم تویی