215

خیلی بد است آدمی در کشوری زندگی کند که حتا اختیار رویا پردازی های خودش را نداشته باشد.یعنی می خواهم بگویم این جوری است که یک دفعه صبح بلند می شوی و می بینی به خاطر سیاست های دولتی که هیچ وقت حتا به تخمت نبوده است و البته توی شهروند هم هیچ وقت به تخم دولتت نیستی و گرنه در سیاست هایش کمی تجدید نظر می کرد، هدفت به گای عظما رفته است.در این مملکت بی هدف بودن اند با هدفیست.بهتر از این است که صبح بلند شوی و ببینی مسئولی اسهال داشته است و ریده است به کل نقشه هایت.آدمی به رویا داشتن زنده است.به نظر من بهتر است دسته جمعی خودکشی کنیم.مثل خودکشی نهنگ ها.احتمالن آنها هم وقتی می بینند رویاهایشان ریده مال شده است خودکشی می کنند.