269

بعضی چیز‌ها احتیاج به گفتن ندارند. به تو نگفته بودم ولی باید مرا می‌‌شناختی، باید می‌فهمیدی که اگر تبر برداری تا تیشه به ریشه‌ام بزنی، خودم پیشقدم خواهم شد، تبر را از دستت می‌گیرم و ریشه‌ی خودم را که قطع می‌کنم هیچ، می‌زنم بقیه‌ی چیزهای ساخته شده هم را، حتی آن خانه‌ی ساخته شده را هم می‌زنم خراب می‌کنم، با‌‌ همان تبری که خودت به دستم دادی. نترس با تو کاری ندارم. ریشه‌های تو اگر در این خانه بود هیچ‌گاه به فکر خراب کردنش نمی‌افتادی. می‌افتادی؟ آدم عاقل که ریشه‌های خودش را قطع نمی‌کند. من البته در دسته‌ی آدم‌های دیوانه جای می‌گیرم. این دیگر به تو ربطی ندارد که روی‌‌ همان خانه‌ی آرزو‌ها خانه‌ای بنا کرده‌ام، بی‌ریشه، بی‌پی، بی‌فوندانسیون. تو به زندگی‌ات برس...