272

گاهی وقت‌ها که هی دلت بهانه‌اش را می‌گیرد و خوب می‌دانی که نباید بهانه‌اش را بگیرد، شهر هرت نیست که هی زارت و زورت دلت تنگ بشود و بهانه‌اش را بگیرد که. به ندایی از اعماق تهت گوش می‌سپاری که می‌گوید: پیلیز پوت یور هارتز دور. تازه لهجه‌ی انگلیسی‌اش هم خیلی تابلو است که ایرانی ایست که بنا به مقتضیات انگلیسی یاد گرفته است. بله... هی تاکید می‌کند که پیلیز پوت یور هارتز دور و تو ناخودآگاه در دلت را می‌گذاری و چند روزی آرام می‌شوی، یعنی خیال می‌کنی که آرام شده‌ای ولی خوب اگر دقت کنی صدای قل قل دلت را از دوردست‌ها می‌شنوی که دارد به نقطه‌ی جوش می‌رسد و یک دفعه بومب... کانهو یک پاکستانی منفجر می‌شود و خودت و دلت با هم به هوا می‌روید و این دیگر توپ قلقلی قصه‌ها نیست که وقتی به هوا رفت به زمین بیاید. پودر می‌شوی. می‌میری، ولی نفس می‌کشی...