فی الواقع قضیه بدین قرار است که همین الان که دارم این سطور را می‌نگارم اتاقم کلا از هر غیر جنبنده‌ای به جز فرش پاک شده و آماده‌ی پذیرایی از مهمانان ِ مثلا محترمی است که قرار است روز اول عید دهنمان را سرویس کنند و جای خالی پدرم را توی سرم بکوبند. می‌خواهم بگویم حتی میز کامپیو‌تر را هم از اتاق خارج کرده‌ام و به دلیل شدت اعتیادی که بر همگان واضح و مبرهن است کامپیو‌تر عزیزم هنوز سرجایش است و این سطور را به صورت دراز کش می‌نگارم. نمی‌شود آنهایی که می‌خواهند بیایند نیایند؟ به ابرفز حوصله‌ی شونصد بار ماچ شدن و گیر کردن در ۳بار یا چهار بار روبوسی را ندارم. مخصوصا که امکان ندارد آدمی تعداد ماچ‌های مربوطه را حدس بزند و ضایع شدن روی شاخش است. من که بنا را بر سه خواهم گرفت و لعن و نفرین را بر چهاربار ماچ کنندگان خواهم فرستاد و امیدوارم هیچ وقت رستگار نشوند و بدانند و آگاه باشند که هنوز انقدر تنگ نشده‌ام که پس از هر روبوسی صورتم را بشویم و دهنی می‌باشد. حالا خود دانند.
پیشاپیشی سال نو را بهت شاد باش میگم و آرزو مند پیشی رفتت در سال جدید هستم
و یه ماچ گنده آبدار از اون صورت گرد و قشنگت از را ه دور میکنم
سال نو توئم مبارک:] راستی از کجا فمیدی صورتم گرده؟:دی
اوه وییده ی دهنی ماچی تفی
نه خوب.کلا جلو نرفتم امروز از راه دور سلام علیک کردم:))
بنده هم از راه دور مژددا عید رو تبریک میگم:)))
نخسته:))