این که چرا ما آدم ها شل نمی کنیم و هی در مواجهه با مشکلات خودمان را سفت تر می گیریم نیاز به تحقیق و تفحص دارد. انگار همیشه یک نفر باید پشت در ایستاده باشد( نمونه اش برادر کسخل بنده) و داد بزند شل کن!!! انگار مثلا شل نکنیم بهمان جایزه ی صلح نوبل می دهند! همین من ِ نوعی را ببین. هیچ وقت در زندگی شل نکرده ام و سفت به گا رفته ام.از همان عوان کودکی که برای یک 19.75 مدرسه را روی سرم می گذاشتم تا همین لحظه که برای هر حرف کوچکی مغز خودم را به گا می دهم.شل کنید عزیزانم. به خدای احد و واحد سوزشش یک لحظه بیشتر نیست.البته باید یک نفر باشد که این را به خودم بگوید و البته تر چقدر این را بهم گفته اند و من کانهو همان حیوان زبان نفهم کار خودم را کرده ام. شل کنید تا سفت نکنندتان...
الان هم شل کردی پست گذاشتی؟
تنگ کردم:))
ha ba za
tفک کردم نوشتی ها ها بِزا !:))
گفتنش راحته تو شرایط که هستی سخته ... منم به خودم همینو میگم اما ...
درررررررررررررد
ورم