باران جوری با خوشحالی شروع به بارش کرده است که انگار حالا که چی؟ انگار ما از آن خانواده هاشیم که وقتی باران می‌بارد ذوق کنیم و از رحمت الهی که بر سرمان باریده است سپاسگذار(سپاسگزار؟) باشیم و بگوییم به به چه هوای دو نفره ای و فلان. ولی ما نیک می دانیم که این رحمت الهی نیست که بر سر ما پاشیده می شود بلکه آب فیلان الهی است که پس از به گا دادن ما خوشحال است و رویمان می پاشد و هوا هم از بس آدم باید دنبال یک سوراخی بگردد که خیس نشود هیچ نفره است! و در مورد سپاسگذار(سپاسگزار؟) باید بگویم که بی سواد هفت جد و آبادتان است و من همیشه توی مدرسه با املای گذاردن و گزاردن مشکل داشتم و هیچ وقت یادم نمی ماند که قضیه از چه قرار است و اگر می بینید که می گویم آب فیلان الهی بیکاز من خیلی وقت است دختر مودب و خوبی شده ام به طوری که می خواهم بگویم کس عمه ی همه ی انسان های بی نزاکت که شبکات اشتماعی را با دستشویی خانه شان اشتباه می گیرند و هی تویش می رینند! حتما الان طرفداران محیط زیست می خواهند بگویند که باران خوب است و برای کشاورزی مفید است که در جواب این دسته از عزیزان بگذارید بگویم من به شخصه ریدم در کشاورزی این مملکت که آدم نمی تواند با خیال راحت یک سیب را با پوست بخورد!