در حالی که دارم از کمردرد به خودم می پیچم و این سطور را تایپ می کنم به مفهوم عمیقی از زندگی می اندیشم که ما آدم ها دقیقا چطورمان می شود؟وقتی مرتب نیست هزارجور دکتر دوا می کنیم که مرتب شود و وقتی که sort شد این بار به خودمان فحش می دهیم که مرتب سازی دیگر چه کوفتی بود و فاز حمله می گیریم.فی الواقع در ماهی که گذشت با خودم فکر می کردم که حتی در صورت مرده نشدن احتمال اینکه به صورت اریب جر بخورم 163 درصد می باشد و الان که هنوز هیچ کدام از این اتفاق ها نیفتاده است فهمیده ام کون انسان قابلیت کشسانی دارد و هیچ گاه قرار نیست از کار زیاد پاره شود حتی اگر پس از روزی 12 ساعت کار به خانه بیایی و تازه شروع به کارهای خانه داری کنی و حتی تر وسطش ملاقات هم بروی.نه.آدمی کش می آید. یعنی همیشه در حال کش آمدن هستیم. همه با قیافه های کش آمده در خیابان ها طوری به آدم لبخند می زنند تو گویی همین الان کششان در می رود و جر می خورند ولی این کش خداییست و مید این چاینا نمی باشد.