آقا.یافتم.اوره کا.فهمستم.به همین قبله پیدایش کردم.می دانید چرا بعضی از ما آدم ها نمی توانیم فراموش کنیم؟چون توی مغزمان ریده اند.و هرچه هم آدم دل پاک باشد و حالش هم نخورد نمی تواند دست کند و عن ها را پاک کند.می خواهم بگویم دل آدم آشوب می شود دستش را بکند توی این عن های تاریخ مصرف گذشته.اگر توی مغزمان نریده بودند که می توانستیم خیلی راحت دست کنیم و قسمت مورد نظر را بکنیم و بیاندازیم دور.باید یک جاروبرقی باشد که بگیریم درگوشمان و همه ی عن ها را به خود بکشد.ضمن اینکه راحت می شود فراموش کرد، می شود آن بخش مغز را هم که زود گول می خورد پیدا کرد و انداخت دور.توی مغز همه ی آدم های زودباور ریده اند.
اه دیدم خیلی وقته بوی گه برداشته زندگیم رو پش این ناشی از گه درونی مغزم بوده
ها بوخودا:دی
آفرین
آفرین
آفرین به چه؟:دی
تئوری دیگری که در این زمینه توسط ِ دانشمندان ِ دیگر ارائه شده آن است که شبی که افرادی که ازشان خاطره داریم ، میخواهند بروند پی ِ کارشان ،تمام خاطراتی که از ما دارند را توی ِ مغزمان بالا میاورند که نکند چیزی ته ِ دلشان سنگینی کند.
از نکات ِ قوت ِ این تئوری ، میتوان به علت ِ به تخمم بودگی ِ انسان‌های ِ خاطره‌مند اشاره کرد و از مسائلی که دانشمندان هنوز حل نکرده اند ، این است که موقع ِ بالا آوردن ِ آنها ،ما چه غلطی میکردیم پس!!؟
ما غش کرده بودیم از فکرِ نبودنشان
ریده اند. با شکم پر هم ریده اند.
غرض از مزاحمت، خواستیم دعوت کنیم از شما که قلم تان پر زور است، مقداری هل دهید تا این وبلاگ ما روشن شده و پرواز کند.
امید زیادی به لبیک شما بسته ایم. امیدمان را به در و دیوار نکوبید.
ما که زوری نداریم:))))